รักไม่ได้หรือไม่ได้รัก: 2
เวลาล่วงเลยจนเกือบที่ร่างสูงต้องเลิกงานกลับมาบ้าน ทำให้จูเนียร์รีบออกมาจากบ้านของยูคยอมเพื่อกลับไปให้ทันร่างสูงก่อนที่เจบีจะกลับไปถึงบ้านก่อนจูเนียร์ เพราะถ้าเจบีกลับมาแล้วไม่พบจูเนียร์เรื่องของแบมแบมที่ยังมีชีวิตอยู่อาจจะแดงได้ แบมแบมน้องชายเค้าก็จะตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง ซึ่งจูเนียร์ยอมไม่ได้เด็ดขาด เค้าจะไม่ยอมเสียน้องชายไปเป็นครั้งที่สอง!!!
เมื่อจูเนียร์กลับมาถึงบ้านก็รีบเก็บสัมภาระและกระเป๋าเป้ไว้เหมือนเดิม ก่อนจะเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองสบายๆ สำหรับนอนเล่นอยู่บ้าน คนตัวเล็กสำรวจตัวเองให้เรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนจะรีบวิ่งลงไปข้างล่าง เมื่อได้ยินเสียงรถที่แล่นเข้ามาหน้าบ้าน บ่งบอกว่าตอนนี้เจบีกลับมาแล้ว
"คิดถึงเนียร์จัง"
ร่างสูงที่เดินเข้าในบ้านพลางสวมกอดคนรักอย่างคิดถึง ถ้าเป็นเหตุการ์ณปกติจูเนียร์ก็คงตอบกลับร่างสูงไปเช่นกันว่า 'คิดถึงเหมือนกันครับ' แต่ทว่าในเวลานี้มันไม่ใช่อีกต่อไป พอเค้าได้รู้ความจริงข้อนี้จากแบมแบมแล้ว ทำให้จูเนียร์รับเรื่องนี้ไม่ได้อย่างแรง
"ปล่อยเนียร์แล้วพี่ไปอาบน้ำเถอะ"
จูเนียร์แกะมือหนาออกจากเอวบางของตัวเอง ก่อนจะเดินหนีไปเปิดทีวีที่ห้องนั่งเล่น เจบีถึงจะมึนงงกับท่าทีของคนรักนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร พลางขายาวก็เดินขึ้นไปอาบน้ำที่ชั้นสอง
คนตัวเล็กที่นั่งเปิดทีวีอยู่ถึงสายตาจะจับจ้องหน้าจอโทรทัศน์ก็จริง แต่สมองเหมือนกลับไม่รับรู้สิ่งใดนอกจากเรื่องที่แบมแบมวานให้ช่วยเหลือ
'พี่จินยองแบมขออะไรพี่สักอย่างได้มั้ย?'
'อะไรหรอแบม' จินยองถามด้วยสีหน้าที่สงสัย
'แบมอยากให้พี่ออกมาจากชีวิตพี่แจบอม'
"_"
'แบมรู้ว่ามันยาก...การที่เราต้องเดินออกมาจากคนที่เรายังรักสุดหัวใจมันเป็นอะไรที่ทรมาน'
"_"
'แต่แบมอยากให้พี่จินยองเข้าใจในเหตุผลของแบม...แบมกลัวว่าวันนึงพี่จะอยู่ในอันตรายอย่างที่แบมเคยเป็น แบมก็ทนไม่ได้เหมือนกันที่รู้ว่าพี่ชายของตัวเองอยู่กับลูกของฆาตกร'
"_"
'แบมไม่ได้บังคับพี่จินยองนะฮะ แต่แค่อยากขอร้องในฐานะน้องชายคนนึง แบมให้เวลาพี่ตัดสินใจ'
'สามวัน! พี่ขอเวลาสามวันแล้วพี่จะเดินจากเค้ามาเอง'
'สามวัน' ตอนนี้จูเนียร์มีเวลาแค่สามวันที่จะได้อยู่กับคนที่ชื่อเจบี เค้าเป็นพี่ที่จะมาเห็นแก่ตัวไม่ได้ จูเนียร์จะอยู่อย่างมีความสุบได้ยังไงในเมื่อน้องชายยังคงต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ หน้าลูกหรือแม้กระทั่งหน้าของคนรักของตัวแบมแบมเองก็ยังไม่มีสิทธิ์ได้เห็น เพียงแค่อยากปกป้องคนที่รัก น้องชายเค้ายอมทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนปลอดภัย
"เนียร์รักพี่บีนะครับ"
ร่างบางบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ โดยที่ไม่สังเกตเลยว่าตอนนี้คนตัวสูงได้เดินมาอยู่ข้างๆ โซฟาที่คนตัวเล็กนั่งแล้ว
ฟอด~
"ปากบอกรักพี่แต่ทำไมไม่พูดต่อหน้าพี่ละมานั่งพูดทำไมคนเดียวครับ หืมมม?"
"ชิ! มาตั้งแต่ตอนไหนฮะ"
"ก็มาทันคนนั่งบอกรักบีนี้แหละ"
>////<
จูเนียร์ไม่พูดอะไรอีกแต่กลับกลายเป็นคนตัวเล็กก้มหน้างุดๆ ซบลงที่อกของร่างสูงอย่างขัดเขิน เวลานี้ ตอนนี้ จูเนียร์ขออยู่เป็นคนรักของผู้ชายที่ชื่อเจบี ไม่ใช่อิมแจบอมลูกของฆาตกร!
"ทำไมวันนี้มาแปลกจะยั่วให้พี่ตระบะแตกใช่มั้ย?เดี๋ยวพี่ก็อดใจไม่ไหวปล้ำเอาหรอก"
ป้าบ!
"เดี๋ยวเหอะ! วันๆ คิดแต่เรื่องแบบนี้หรอ"
"โห่ววว~ เนียร์เรื่องแบบนี้ผู้ชายที่คิดก็เป็นเรื่องปกติ แต่พี่ไม่เคยคิดที่จะบังคับเนียร์เลยน๊าาาา~ รู้ตัวมั้ยว่าพี่รักเนียร์มาก เพราะงั้นพี่จะรอวันที่เนียร์พร้อม...พร้อมที่ยอมเป็นของพี่อย่างเต็มใจ"
เมื่อร่างสูงพูดจบประโยค น้ำตาของคนตัวเล็กก็คลอดวงตาทั้งสองข้าง ด้วยความซึ้งกับคำพูดของคนรัก อาจจะไม่มีใครเชื่อว่าแท้ที่จริงแล้วเราสองคนคบกันมานานมากกว่าสามปี แต่จูเนียร์กับเจบีก็ยังไม่เคยไปถึงขึ้นนั้นสักที อย่างมากก็แค่จูบเจบีเป็นสุภาพบุรุษสำหรับจูเนียร์มาก หากบางครั้งแม้มันกำลังจะเลยเถิด ร่างสูงก็จะคอยห้ามอารมณ์ตัวเองอยู่ร่ำไป ก่อนจะไปปลดปล่อยตัวเองในห้องน้ำเพียงลำพัง...
"แล้วถ้าเนียร์บอกว่าวันนี้เนียร์พร้อมพี่บีจะเชื่อมั้ยครับ"
-O-
ทีนี้กลายเป็นร่างสูงเสียเองที่อึ้งกับคำตอบของคนรัก ที่เจบีพยายามห้ามใจตัวเองทุกครั้งเวลาเข้าใกล้คนรัก แต่พอมาตอนนี้เจบีเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเค้าจะทนต่อไปได้มั้ย ถ้าคนตรงหน้ายังไม่หยุดยั่วเค้าเสียที
"เนียร์พูดอะไรออกมารู้ตัวมั้ย?"
"เนียร์รู้! หรือว่าพี่บีไม่อยากรักกับเนียร์ มันนานเกินไปใช่มั้ย? ที่ให้พี่รอหรือว่าเบื่อ..."
อุ๊บส์
OxO
จูเนียร์ยังพูดไม่ทันจบปากของคนตัวเล็กก็ถูกปิดด้วยปากหนาของเจบี จูบครั้งนี้เร้าร้อนมากกว่าครั้งไหนๆ ราวกับว่าทั้งคู่พยายามช่วงชิงลมหายใจของกันและกัน ลิ้นร้อนสอดเข้ามาชอนไชตะหวัดกับลิ้นของคนตัวเล็กเป็นเวลาเนิ่นนาน
ก่อนที่คนตัวสูงจะอุ้มร่างบางในท่าอุ้มเจ้าสาวให้นอนหงายที่โซฟาและขึ้นคร่อมร่างเบาเอาไว้ ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปมอบจูบอันเร่าร้อนให้คนใต้ร่างอีกครั้งจนคนตัวเล็กแทบหายใจไม่ทัน
"อืออออ...อื้ออ"
จูเนียร์ส่งเสียงในลำคอเพื่อบ่งบอกว่าลมหายใจใกล้จะหมด เจบีผละออกมาจากริมฝีปากบาง ก่อนจะเลื่อนลิ้นร้อนลงมาที่ซอกคอขาวของคนตัวเล็กและทำรอยรักสีสดเอาไว้หลายจุดทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเสียวซ่านได้ไม่น้อย มือหนาก็ไม่หยุดนิ่งพลางล้วงเข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็กลูบท้องขาวเนียนไปทั่ว ร่างสูงใช้มือข้างเดียวถอดเสื้อของร่างบางออก และเปลี่ยนตำแหน่งไปสะกิดที่ไตแข็งสีชมพู และแค่เพียงร่างสูงเปลี่ยนจากมือเป็นลิ้นแตะชิม ร่างบางก็แอ่นตัวรับสัมผัสนั้นอย่างรวดเร็ว เจบีขบกัดติ่งเม็ดเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยว ขณะที่อีกมือก็ยังวนบีบเค้นยอดอกของอีกฝ่ายโดยไม่ขาดตกบกพร่อง จนตัวของจูเนียร์เองแทบนอนไม่ติดโซฟา
"อ๊ะ! ส...เสียว~"
เมื่อได้ยินเสียงของร่างบางบอกเช่นนั้น เจบียกยิ้มอย่างภูมิใจที่สามารถปลุกปั้นอารมณ์ของคนตัวเล็กได้ไม่ยาก เจบีเริ่มแกล้งหยอกไปเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จูเนียร์ถึงกับกลั้นหายใจเพราะความเสียวและนี่ก็เป็นความรู้สึกครั้งแรกของร่างบางด้วย
"ย...อย่า แกล้ง!"
'หึ' เสียงหัวเราะในลำคอของร่างสูงดังขึ้นเพียงเล็กน้อย ก่อนที่เจบีจะเลิกแกล้งคนใต้ร่าง มือหนาเลื่อนมือลงไปปลดกระดุมกางกางยีนส์ของคนพร้อมๆ กับกางเกงในสีขาวของคนตัวเล็กออก ขาของจูเนียร์แยกออกจากกันอัตโนมัตเพื่อให้เจบีได้ถอดกางเกงของเค้าให้สะดวกยิ่งขึ้น
"เนียร์รู้มั้ยครับว่าบีรอวันนี้มานานแค่ไหน"
เสียงแหบพร่าพูดใกล้ๆ ใบหูของจูเนียร์อย่างแผ่วเบา ทำเอาคนใต้ร่างหน้าเลือดขึ้นสีอย่างรวดเร็ว
เจบีไม่รอช้าที่จะเคลื่อนตัวลงไปเล่นกับส่วนที่แข็งขึงของร่างกายคนตัวเล็ก ลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อกับของเล่นใหม่แกะกล่อง มือเล็กขยุ้มผมของคนตัวสูงด้วยอารมณ์ที่พุ่งพร่านจนแทบเก็บเสียงครางหวานเอาไว้ไม่อยู่
"อ๊าาาา~"
และดูเหมือนร่างสูงของเจบีจะไม่หยุดใช้ลิ้นเพียงแค่นั้น แต่กลับใช้ทั้งปากอมแก่นกายของร่างบางทั้งแท่ง ริมฝีปากเล็กกัดปากตัวเองจนเลือดซิปเมื่อได้รับรู้กับสัมผัสอันหวาบหวิวของคนร่างสูงปรนเปรอให้
"ร...เร็วๆ สิพ...พี่บี"
แม้จูเนียร์จะไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้มากนัก แต่เมื่อโดนปลุกปั้นอารมณ์มาจนไกลมากขนาดนี้ สัญชาตญาณในตัวก็ลื่นไหลไปตามธรรมชาติของมันอย่างที่ควรจะเป็น
"อ...อื้อ อ๊าาา อ๊ะ!"
ร่างสูงที่ได้เร่งจังหวะความเร็วตามที่ร่างบางบอก เพียงแค่ไม่นานคนใต้ร่างก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากทะลักเข้าไปในปากของคนตัวสูง เจบีผงะเล็กน้อยกับน้ำจำนวนมากในปากแต่ก็กลืนลงคอไปอย่างไม่รังเกียจ ร่างสูงรู้ว่าการปลดปล่อยครั้งแรกน้ำต้องเยอะเป็นธรรมดา
แฮกๆ
จูเนียร์หายใจอย่างเหนื่อยหอบเมื่อได้ปลดปล่อยในสิ่งที่ต้องการ เพียงแค่เสร็จไปน้ำเดียวตาเล็กของจูเนียร์ก็ปรือคล้ายคนอยากนอนหลับ แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น เมื่อลิ้นร้อนเริ่มทำงานอีกครั้ง ด้วยการตวัดลิ้นเลียช่องทางด้านหลังอย่างเร็ว จนทำให้คนใต้ร่างกับมามีอารมณ์อย่างง่ายดายอีกครั้ง
"พ...พี่บี น...เนียร์ เหนื่อยแล้ว"
คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ยิ่งทำให้คนตัวสูงมีอารมณ์มากขึ้นไปอีก เจบีไม่รอช้าที่จะจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมดสิ้น แก่นกายชายเด้งออกมาอย่างรู้หน้าที่ จูเนียร์ที่เคยเห็นของของคนรักครั้งแรก ถึงกลับหลับตากลั้นหายใจกับความใหญ่โตของมัน มือหนารูดแก่นกายขึ้นลงหลายๆครั้ง จนมันโตเต็มมือของเจ้าของมันเอง เนื่องจากไม่ได้เตรียมการล่วงหน้าคนตัวสูงเลยไม่มีเจลล่อลื่นติดไว้ แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคใหญ่โตอะไร ร่างสูงถุยน้ำลายลงไปที่ช่องรักเพียงเล็กน้อย พลางเอานิ้วเข้าไปคว้านเล่นในช่องทางด้านหลังอย่างอ่อนโยน แต่ก็ยังทำให้คนตัวเล็กเจ็บอยู่ดี
"น...เนียร์ เจ็บ เอา...ออกก่อน"
"เนียร์อย่าเกร็งสิครับ ปล่อยสบายๆนะ"
ร่างสูงพูดปลอบใจคนรักและนิ้วหนาก็ยังทำหน้าที่คว้านของมันไปด้วย ไม่มีทีท่าว่าหยุดก่อนจะส่งนิ้วที่สองไปทักทาย จูเนียร์ถึงกับสะดุ้งเผลอจิกไหล่หนาด้วยความแรง
"เนียร์...จ...เจ็บ จริงๆ ฮึก!"
คนใต้ร่างน้ำตาคลออย่างน่าสงสาร ถ้าเป็นปกติเจบีแทบอยากจะกอดปลอบและหยุดตัวเองสะ แต่เนื่องจากเวลานี้อารมณ์ความต้องการที่มีมากกว่าจะมานั่งใส่ใจกับเรื่องแค่นี้ร่างสูงยังไม่หยุดและยังส่งนิ้วที่สามยัดเข้าไปอีก ทีนี้จูเนียร์ถึงกลับนอนไม่ติดโซฟา แขนเล็กสองข้างโผล่คว้าคล้องคอร่างสูงในทันที
"พี่ขอแล้วนะครับเนียร์"
ไม่รอคำตอบของจูเนียร์แม้แต่นิด มือหนาก็จับแก่นกายสวนเข้าไปในช่องหลังแบบมิดลำทันที ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับจุกและเปล่งเสียงออกไปไม่ออกสติกลับร่างมาแบบเต็มสตรีม ร่างบางรู้สึกได้กับช่องทางด้านหลังที่ฉีกขาดและเหมือนมีน้ำไหลออกมาด้วย ถ้าจูเนียร์เดาไม่ผิดมันก็คือเลือดของตัวเอง น้ำตาไหลรินจากดวงตาทั้งสองข้างอย่างเจ็บปวด ก่อนที่มือเล็กจะทุบตีคนข้างบนด้วยแรงอันน้อยนิดที่เหลืออยู่
"ฮือออ~ เนียร์ไม่เอาแล้ว เอาของพี่บีออกไปเลย!"
"อ๊าาา~ เนียร์ของพี่แน่นมาก"
หากร่างสูงกลับได้ยินเสียงประท้วงของคนตัวเล็กไม่ เจบียังคงสุขสมกับร่างกายของคนใต้ร่าง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้จูเนียร์ร้องไห้แทบขาดใจ
"พี่รักเนียร์นะ"
เพียงแค่บอกรักของร่างสูงก็ทำจูเนียร์ที่กำลังร้องไห้ ถึงกลับหยุดร้อง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน จะโทษใครไม่ได้ด้วยนอกจากตัวเองในเมื่อเป็นคนที่เสนอให้ร่างสูงเองกับปาก คนตัวเล็กเลิกทุบตีคนตัวสูงเมื่อนึกได้ว่าอีกไม่กี่วันก็ต้องจากกันแล้ว มือเล็กจับใบหน้าคมมาใกล้หน้าของตัวเอง ก่อนที่ปากเล็กจะเป็นฝ่ายจูบร่างสูงด้วยความต้องการเสียเอง อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงไปก่อนหน้านี้ หวนกลับคืนมาอีกครั้งเมื่อเจบีไม่หยุดแค่จูบกับคนตัวเล็ก แต่ช่วงล่างก็ยังทำงานยังหนักหน่วงด้วยความเร็วและแรง
"อ๊ะ! ซี๊ดดด~"
เสียงครางหวานที่เปล่งออกมาเหมือนยาเพิ่มพลังชั้นดีให้กับเจบี ยิ่งคนใต้ร่างครางมากเท่าไหร่ ช่วงล่างของทั้งสองก็ยิ่งเร่าร้อนมากขึ้นเท่านั้น
"พ...พี่บี ร...เร็ว อ...อีก"
จูเนียร์ถึงกลับขอร้องร่างสูงอย่างไม่ได้อายปาก เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะปลดปล่อยอีกรอบ และเหมือนเจบีก็เช่นกันที่กำลังมาถึงจุดสูงสุด ในเมื่อคนรักขอมาไม่จัดให้ก็กระไรอยู่ ร่างสูงเร่งจังหวะเพลงรักเร็วขึ้น จนในที่สุดทั้งสองคนก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน เจบีฟุบตัวลงทับจูเนียร์ด้วยความเหนื่อยกับกิจกรรมเล็กเมื่อสักครู่ ทั้งๆที่ แก่นกายของร่างสูงก็ยังเสียบคาช่องรักของร่างบางอยู่ ก่อนที่เจบีจะสังเกตเห็นรอยน้ำตาของคนตัวเล็ก
"พี่ขอโทษเจ็บใช่มั้ยเนียร์"
"อืออ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วฮะ"
จูเนียร์ยิ้มให้เจบีอย่างอ่อนโยน ไม่คิดโกรธที่ก่อนหน้านี้คนตัวสูงไม่คิดจะฟังเสียงเรียกจากเค้าก็ตาม
"จะว่าอะไรมั้ยถ้าพี่ขอรักเราอีกรอบ"
จูเนียร์ผงะไปเล็กน้อยกับคำถาม แต่ต่อมาก็พยักหน้าหน่อยๆ เป็นเชิงอนุญาตอีกครั้ง เจบีไม่รอช้าที่จะจัดการอุ้มคนตัวเล็กมาเป็นในท่าลิงอุ้มแตง และเพลงรักก็บรรเลงขึ้นอีกครั้งรอบๆ ภายในตัวบ้าน
เวลาผ่านไปเนิ่นนานแต่เหมือนว่าเพลงรักบทที่สองก็ยังไม่จบลง จนในที่สุดคืนนั้นทั้งคืนไม่ได้มีบทรักแค่เพียงสองรอบ แต่กลายเป็นรอบที่นับไม่ถ้วนที่ทั้งสองปรนเปรอให้แก่กันจนเวลาล่วงเลยถึงเช้าของอีกวัน
